Waarom is het zo moeilijk om je grenzen aan te geven?
Hoe geef je een grens aan? Is dat heel resoluut door te zeggen “tot hier en niet verder” ? Stel jij jouw grens, wanneer iemand over jouw grens heen gaat?
Maar wat is een grens en waarom is die niet voor iedereen hetzelfde?
Waarom kan de ene mens na een dag werken nog even gauw boodschappen halen, koken en in de avond 10 kilometer hardlopen? Terwijl de ander na een halve dag werken rust moet inplannen om alle prikkels te verwerken?
Grenzen liggen bij ieder mens op een ander level en vaak weten we elkaars grens niet. We kennen elkaars draagkracht niet in relatie tot de draaglast. Vaak neem jij jezelf als referentiepunt en ga je er vanuit dat de ander hetzelfde aankan als dat jij aankan. Vanuit deze referentie hebben we de neiging om elkaar te ver- of beoordelen, waarbij je je eigen draagkracht en –last centraal stelt.
Is dat raar? Nee, dat is helemaal niet raar, omdat wij nu eenmaal niet in elkaars hoofd kunnen kijken. Je hebt vaak geen flauw idee waar de grens voor de ander ligt, jij kan dan ook niet over de grens van de ander gaan. Je gaat pas over de grens van de ander heen als je ook weet wáár de grens van de ander ligt. Hier ligt ook gelijk de moeilijkheid…. Want weet jij zelf waar jouw grenzen liggen?
Grenzen aangeven is zo lastig omdat je geen moeilijkheden of conflicten met de ander wil. Jij hebt oog voor jouw omgeving en je past je veelal aan, ook op moment dat er over je grenzen. Je houdt nu eenmaal graag rekening met de ander en jij gaat er automatisch vanuit dat de ander dat ook doet.
Zeker wanneer jij een (ver)zorger bent, geeft het een fijn gevoel om voor de ander iets te betekenen. Dit fijne gevoel kan er toe leiden dat jij je eigen grenzen niet goed aangeeft. Jij wil de ander niet teleurstellen, zo zit je immers niet in elkaar.
Jij gaat er vanuit dat de ander ook ziet wat jij nodig hebt, jij ziet dat toch ook bij de ander? Helaas werkt dat in heel veel gevallen niet zo. Wanneer jij je grens niet aangeeft kan een ander ook niet weten dat er een grens is. Hoe vaak jij misschien ook steunt of zucht, je kan van een ander niet verwachten dat dit geïnterpreteerd wordt als het aangeven van een grens.
Gelukkig kan ook jij leren hoe jij je grenzen beter en duidelijker kan aangeven!
Met de volgende drie tips kan jij meer grip krijgen op je eigen grenzen en hoe je deze kan aangeven.
Leer te ontdekken waar jouw grenzen liggen.
Door na te denken wat vind ik belangrijk? Waar hecht ik waarde aan? Wat wil ik niet en wat wil ik nu juist wel? Wat zijn mijn normen en waarden en hoe voel jij je wanneer jouw waarden en normen aangetast worden? Wat vind jij belangrijk in jouw leven? Waar voel jij je goed bij en waarbij niet?
Stel jezelf deze vragen en probeer meer inzicht te krijgen op hoe jij in jouw leven staat en hoe je naar jezelf en de ander kijkt.
Hoe geef ik op een goede manier mijn grenzen aan?
Merk jij ook wel een op dat je soms het kookpunt bereikt wanneer op een onverwachts moment iemand over jouw grens heen gaat. Soms is het maar een klein dingetje, maar jij ontploft. Je schrikt van je eigen reactie en de ander heeft hem totaal niet zien aankomen. Voor jouw omgeving sta je bekent als iemand die er altijd is en voor de ander klaar staat. Hierdoor kan er makkelijk over je grenzen gegaan worden, zonder dat jij dit zelf opmerkt. Het is daarom belangrijk dat jij jezelf respecteert, wanneer je respect voor jezelf hebt zal de ander jouw dat ook geven.
Hou jij rekening met jezelf, dan zal de ander ook rekening met jouw houden. Het is voor jouw omgeving zelfs fijn wanneer jij duidelijkheid geeft over wat jouw grenzen zijn. Echt je zult merken dat dit een veel krachtiger manier is dan jezelf te overschreeuwen. Het overschreeuwen is een tijdelijk signaal en jij zal je uiterste best doen om aardig gevonden te worden. Wees lief voor jezelf door rekening te houden met wie jij bent.
Een grens aangeven maakt dat het om mij draait. Mag ik mijzelf centraal stellen ten opzichte van de ander? Je wil de ander niet teleurstellen en vaak ben je bang dat je iets verliest op moment dat jij je grens trekt. Deze angst zorgt ervoor dat je geneigd bent jezelf weg te cijferen. Is deze angst reëel? Raak jij echt je positie op je werk of bij je vrienden kwijt wanneer jij aangeeft dat het genoeg is? Ben je bang voor een mogelijk conflict, afwijzing of dat je buitengesloten wordt? Deze angst zorgt voor een onveilig gevoel en we zullen er alles aan doen om ons veilig te blijven voelen. Veiligheid is één van onze basisbehoefte en roept een oerreactie op.
Zijn jouw angsten reëel? Wil jij echt bij iemand of een groep horen waar jij niet jezelf mag zijn? Ben je echt afhankelijk van goedkeuring van de ander, terwijl jij jouw behoefte niet centraal stelt? Is het echt heel erg om iemand kwijt te raken die jouw grenzen niet respecteert?
Grenzen aangeven is een proces en heeft grotendeels te maken met hoe je naar jezelf, de ander en je omgeving kijkt. Wat is je gevoel van eigenwaarde, ben je bang afgewezen te worden, ben je bang geen respect te krijgen, ben je afhankelijk van de ander in het stellen van jouw grenzen?
Hoe fijn is het wanneer jij uit respect en liefde voor jezelf in je eigen potentieel kan leven? Te weten wat jouw waardes in het leven zijn . Te weten wat jij belangrijk vindt en daar ook naar te handelen.
Groet van Sandra